تجهیزات الکتریکی مناطق خطر انفجار

انتخاب تجهیزاتالکتریکیبرای مناطق خطرناک:

معیارهای اصلی در انتخاب تجهیزات الکتریکی برای نصب و استفاده در مناطق خطر عبارتند از:

-نوع گروه گازی (براساس انرژی اشتعال)

-نوع کلاس حرارتی

-نوعناحیهبندی

شناسایی و طبقه بندی بر اساسBSوCENELEC

این استاندارد محیط های خطر را به صورتZONE0,ZONE 1,ZONE 2طبقه بندی می کنند . این طبقه بندی تنها برای گازها و بخارات قابل اشتعال کاربرد دارد . برای این طبقه بندی محیط های حاوی گرد و غبار ، رشته هایا فیبر های قابل اشتعال و انفجار نمی توان این استاندارد را بکار گرفت.

ZONE 0: محیطی که در آن ، مخلوط انفجاری گاز با هوا به صورت دائمی یا طولانی مدت وجود داشته باشد . در محیط کاری که بخارات مواد و حلال ها همیشه در محدوده انفجار وجود دارند و با تهویه و دیگر روش های کنترلی نتوان مقدار بخارات و گاز های قابل اشتعال یا انفجار را از محدوده قابل انفجار  خارج ساخت ، در این منطقه خطر قرار می گیرند . به همین دلیل محدوده قابل انفجار هر ماده ای به صورت حد پایین و بالا نمایش داده می شود .

برای مثال در کارخانه ای که از حلال استن به فراوان و دایم استفاده می شود چناچه پس از آلاینده سنجی ، مقدار بخارات ماده در محیط حدود 6/2 تا 13 درصد حجمی هوا باشد ، در حضور جرقه مشتعل خواهد شد . اگر چناچه به دمای خود اشتعالی یعنی 456 درجه سانتیگراد برسد ، بدون حضور جرقه به شکل خود به خود مشتعل خواهد شد  ولی چنانچه این ماده در محدوده حجمی مخلوط با هوا (در محدوده انفجار ) نباشد ، احتمال اشتعال خیلی کمتر است.

ZONE 1: محیطی است که ممکن است در آن مخلوط انفجاری گاز با هوا تحت شرایط عادی ، به وجود آید . در تعریف پیشین شرط دایم مورد توجه بود. یعنی وجود همیشگی یا طولانی مدت یک ماده در محیط ، ولی در این تعریف احتمال وجود ماده در شرایط عادی مورد توجه است و منظور عدم دخالت شرایط غیر عادی و اضطراری است .

ZONE 2: محیطی است که در آن مخلوط انفجاری گاز با هوا تحت شرایط عادی وجود ندارد و اگر احتمالاَ به وجود آید ، کوتاه مدت خواهد بود . در این تعریف منظور وجود یک ماده در شرایط غیرعادی است که ممکن است پیش آید ولی در شرایط عادی امکان حضور یک ماده وجود نخواهد داشت و اگر وجود داشته باشد موقتی است.

شناسایی و طبقه بندی بر اساسNEC

محیط های مستعد خطر مطابق آیین نامه ملی برق آمریکا به شماره 500 ، محیط های مستعد خطر را به سه کلاس خطر دسته بندی می کند این استاندارد بهتر از سایر استاندارد ها ، همه مواد خطرناک (چه به صورت گاز و بخارات یا گردوغبار و فیبر) را مورد توجه قرار داده است که در ایمنی برق از اهمیت بیشتری برخوردار است

CLASS I: محیط هایی که در آن ها به طورمعمول  گاز قابل اشتعال وجود دارند یا ممکن است به وجود آیند . مانند محیطی که بخارات برخی حلال ها (استن،بنزن،و....) و برخی گازها (مانند پروپان) وجود دارد .

CLASS II: محیط هایی که در آن به طور طبیعی غبار های قابل اشتعال (مانند قبار برخی فلزات ،غلات،ذغال،پودرهای مواد منفجره و مانند آن ها) وجود دارند یا ممکن است به وجود آیند .

CLASS III: محیط هایی که در آن ها به طور عادی فیبر ها و تارهای قابل اشتعال وجود دارند یا ممکن است به وجود آیند . مانند نیشکر ،الیاف و پشم در کارخانجات قند ،ریسندگی و بافندگی .